Ölmek Kolaydır Sevmekten

ÖLMEK KOLAYDIR SEVMEKTEN - Ahmet Altan / ROMAN - Tarih

Ahmet Altan´ın ilk kez romanını okuduk ve çok beğendik. Yakın tarihimizden kesintiler ve insan kişiliği üzerine çarpıcı tahlilleri ile yep yeni ufuklar açıyor. Yazarın diğer kitaplarını da fırsat buldukça okumaya niyetlendik. Kitaplığınızda yer ayırmanızı öneririz. Okuduğunuzda çok şeyler kazandığınızı hissedeceksiniz muhtemelen.

www.edebiyathaber.net/olmek-kolaydir-sevmekten-ya-da-tarihselin-yazinsallastirimi-prof-dr-onur-bilge-kula/´ veya www.goodreads.com/book/show/25357285-lmek-kolayd-r-sevmekten kitap üzerine yapılmış yorumları okumakta kazanç olacaktır.

´´İnsanı merkeze alan, ilişkilerini, duygularını, hayatın görünmez kaosunu anlatan romanlara çocukken de hayrandım. Yazarken de mümkün olduğunca hayatın genişliğini kucaklayan bu anlatımı seviyorum. Bu kitap, bu klasik anlatıma imkan veriyor, Osmanlı´nın çökmeye başladığı, çok hareketli, çelişkili, acı, keskin bir dönemi içeriyor ve insan ilişkileri de çağa uygun bir biçimde keskinleşiyor. Romancı için zengin bir malzeme, dil itibarıyla da geniş bir yol açıyor, hayatın bütün kuytularına sızabiliyorsun.

Kader, gelecek ve belirsizlik gibi temalar çok ilgimi çekiyor. İnsanların düşünceleri ve hayalleriyle hayatın örgüsü arasındaki çelişkiler çarpıcıdır. Bazen bir şeyin çok iyi olduğunu düşünüyorsun ama o senin felaketin oluyor."

Ahmet Altan´ın romanı ile ilgili söyleşisinden alınmış bir kesit , kendisi ve kitabı ile ilgili biraz daha ışık tutabilir.

www.youtube.com/user/KitapOkumak www.facebook.com/www.kitapokumakistermisin/

Kitaptan: ***** Sana büyük bir sır söyleyeceğim
Kapat kapıları
Ölmek kolaydır sevmekten
Bundandır işte benim yaşamaya katlanmam....!!!

***** Kibir insanın hayatını zehirler. Allah´ın verdiği sevme kabiliyetini yok eder, insanı kendi saadetinin düşmanı yapar. Kibirden vazgeçmeyen, sadece noksanlıkları, hataları, zaafları görür, var olanı görüp sevebilmek için tevazu iktiza eder. Biraz affedici olmalı insan...

***** Bazen diğer insanlardan en çok istediğimiz, onlara en az verebildiğimizdir.

***** Roman oku... Senin görmek istediğin bütün hayatı gösteren tek yer orasıdır. Edebiyat, hayatın Eyfel Kulesi´dir. Oraya çıktığında, bütün hayatı seyredersin, bütün insanları, bütün sokakları, bütün evleri görürsün. Bütün hayatı görebileceğin başka da bir yer yoktur bana sorarsan.

***** Hayatta insanları ayıracak güç var ama onları bir araya getirecek güç yok... Sadece ölüm insanları bir araya toplayabiliyor.

***** Beşer en büyük imtihanı kendi içinde, kendine karşı verdiğini bilmelidir. İnsanın asıl düşmanı kendisidir." İnsan özünden "korkmalı"; "ölümden, zindandan" korkmamalı, utanmamalıdır; çünkü "bunların hiçbiri insanı utandırmaz. İnsanı ancak kendisi utandırır.

***** Bazen ruhumuz kuruyor gibi geliyor bana, savaş sadece öldürmüyor, insanları ağaçlar gibi kurutuyor da. Savaş, insanların sonbaharı... Ölmeden önce kurudukları, kurumaya başladıkları mevsim.

www.kitapyurdu.com/kitap/olmek-kolaydir-sevmekten/363067.html adresinde çok sayıda okur yorumu bulabilirsiniz.

Arka kapaktan :

Araba kumarhanenin önünde durdu, Nizam aceleyle indi arabadan, koşar adımlarla kumarhaneye girdi, piyano sesi yoktu, köşk sessizdi, yandaki salona yürüdü, piyanonun kapağı kapatılmıştı, gözleriyle salonu taradı, Anya pencerenin yanındaydı, sigara içiyordu.

Nizam´ın kendisine doğru yürüdüğünü gördüğünde, yüzünde ilk kez bir şaşkınlık izi gördü Nizam.
Gidip kadının karşısında durdu:
- Adınız ne?
- Neden soruyorsunuz?
- Çünkü kimse yokken, sabahın aydınlığında ikimiz burada yalnızken adınızı söyleyip söylemeyeceğinizi merak ediyorum.
- Bunun için mi geldiniz?
- Evet Anya, bunun için geldim.
- Adımı öğrenmişsiniz.
- Öğrendim... Ama sizin de bana adınızı söyleyip söylemeyeceğinizi merak ediyorum... Adınız ne Anya?

Anya, Nizam´ın yüzüne, gözlerine baktı ve orada daha önce hiç kimsenin görmediğini, göremediğini, bir deliliğin kendini yakarak yok edişinin parlayışını gördü. Bundan korkmadı, bir başkası korkabilirdi ama o bundan korkmadı, aksine ilk kez bakışlarındaki boşlukta neşeye benzer bir pırıltı belirdi.
- Delisiniz.
- Evet Anya... Adınız ne?
Anya, sigarasından bir nefes çekti, tavana doğru üfledi, bakışlarını Nizam´a çevirdi, uzun uzun baktı, yavaşça, neredeyse şefkatle konuştu.
-Adım Anya...