IVAN ILYIÇ´in ÖLÜMÜ - TOLSTOY / ÖYKÜ
"Ölümü anlamayan, hayatı yaşayamaz". Ölüme doğru giden son günlerde kahramanın hisleri ve hayatında ki diğer insanların duyguları bu kadar güzel anlatılabilirdi. Tolstoy hakkında fazla yazmak doğru değil. Bu eseri kitaplığınızda bulundurun ve ara ara dönüp okuyun deriz.
Kitaptan: *** Toplum içinde giderek yükselirken, meğer hayatta hızla aşağı düşüyormuşum.
*** Ya gerçekten de yaşamam gerektiği gibi yaşamadıysam, bilinçli seçtiğim yaşamım yanlışsa?
*** Çocuk gibi hüngür hüngür ağlamaya başladı. Zavallılığına, korkunç yalnızlığına, insanların, Tanrı´nın acımasızlığına, belki de Tanrı´nın yokluğuna ağlıyordu... Bütün bunları niçin yaptın? Niçin beni buraya getirdin? Ben ne yaptım da bana bu acıları çektiriyorsun?...
javascript:ntrTemp(); veya javascript:ntrTemp(); adresinde kitapla ilgili yorumlara ulaşabilirsiniz.
Arka Kapaktan :
Tolstoy´un, iyi bir hayat yaşadığını zanneden bir adamın, ölümün yaklaştığını anladıkça yavaş yavaş aslında yaşamamış olduğunu fark edişini büyük bir saflık ve şaşırtıcı bir samimiyetle anlattığı bu kısa ama büyük romanı.
"Başlardaki adı Bir Yargıcın Ölümü olan hikayeye ilişkin fikir Tolstoy´un aklına, 1881´de Tula Mahkemesi´nde yargıçlık yapan İvan İlyiç Meşnikov´un öldüğünü duyduğunda gelmiş ve Tolstoy daha sonra Meşnikov´un kardeşinden olayın ayrıntılarını öğrenmişti. Kafasındaki asıl fikir, ölümle önce mücadele eden, sonra da kendisini ona bırakan bir adamın günlüğünü kaleme almaktı. Ama yavaş yavaş eğer üçüncü şahıs gözünden anlatılırsa, hikayenin trajik boyutunun derinlik kazanacağını gördü. Ve günlük, bir romana dönüştü." Henri Troyat, Tolstoy
Bu kitap için daha önce yorum veya alıntı yapılmadı.
Yorum yapabilmek veya alıntı yayınlayabilmek için üye olmanız veya üye girişi yapmanız gerekmektedir.
Bu kitabı sistemimizden emanet olarak alıp okuyan bir üyemiz yok.
